آمار ۴۰ هزار نفری پزشکانی که طبابت نمیکنند؟
جامعه ما در برخورد با پدیده ی اعتیاد هنوز در مرحله ی گسستگی قرار دارد و نیازمند انسجام است. هنوز قانون مواد مخدر، معتاد را مجرم می شناسد و مرز بین قربانی (معتاد) و جانی (قاچاقچی) مخدوش است. بزرگترین تولید کننده ی تریاک جهان، افغانستان، در همسایگی ما به تولید ادامه می دهد و هنوز استراتژی ملی منسجم و عزم ملی در برخورد با این معضل خانمان برانداز نداریم.آنطور که رئیس سازمان نظام پزشکی و برخی دیگر از چهرهها و صاحبنظران حوزه سلامت اعلام کردهاند ۴۰ درصد از پزشکان عمومی طبابت نمیکنند و به کار دیگری مشغول هستند.بر اساس آمار ارایه شده، این سوال پیش می آید که ۴۰ هزار پزشک از حدود یکصد هزار پزشک تربیت شده در داخل کشور، کجا هستند و اگر طبابت نمیکنند، پس چه میکنند؟ بخشی از پزشکان در حوزههای پاراکلینیک سرمایهگذاری کردهاند( ارایه خدمات با دستگاههایی مانند اسکن،ام آر آی و سنجش تراکم استخوان)، برخی وارد وارد ساخت و ساز و فروش ارز و سکه شده اند.نگاهی به رشد قارچگونه مراکز ترک اعتیاد و مقایسه درآمدها و تعرفههای این مراکز با ویزیت عادی یک پزشک عمومی،گرایش بالایی به حضور پزشکان در این مراکز ایجاد کرده است. به باور بسیاری از کارشناسان مراکز ترک اعتیاد اغلب نقش چندانی در ترک اعتیاد ندارند! بدین معنا که در این مراکز اغلب با جایگزینی اعتیاد به مواد مخدر با متادون مواجهیم، نه درمان و خروج از چرخه اعتیاد و این یعنی یک منبع درآمد تمامنشدنی و البته کاملاً مجاز و قانونی.
کد خبر: ۳۹۷۵۰۳ تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۱۱/۲۷